آشنایی با سبک موسیقی الکترونیک

همان‌طور که از اسمش پیداست؛ ژانر موسیقی الکترونیک شامل استفاده مشخص از صداهای کامپیوتری و ابزار و ساز‌های الکترونیک است؛ اما آیا امروزه تمام سبک‌های موسیقی شامل همین تعریف نیستند؟ مگر آهنگ‌های پاپ امروزه بر پایه‌ی صداهای الکترونیک نیستند؟ در کدام سبک نمی‌توان چنین المانی پیدا کرد؟ درست متوجه شدید؛ سبک الکترونیک جدا از زیرشاخه‌های فراوان و بسیار متفاوت خود، بیش‌ترین تاثیر را نیز بر تنظیم موسیقی مدرن جهان گذاشته است. این دسته، صرفا به موسیقی‌هایی که با صداهای دیجیتال و کامپیوتر ساخته می‌شوند خلاصه نمی‌شود و شخصیت جدا و جامعه و طرفداران مخصوص خود را دارد. با آرتیست‌شو در معرفی این سبک جذاب و وسیع همراه باشید.

سبک الکترونیک چیست؟

به طور کلی موسیقی الکترونیک بر پایه‌ی صداها، سازها و ابزار الکترونیک ساخته می‌شود؛ به این معنا که شخصیت و المان‌های اصلی تنظیم اثر از صداهای ساخته‌شده در کامپیوتر یا سینتی‌سایزرها و دیگر ادوات الکترونیکی می‌آیند. اکثر مردم این سبک را با افرادی چون David guetta ،Calvin Harris و … می‌شناسند. در واقع آن‌ها موسیقی‌دان‌های سبک هاوس (House) که از زیرشاخه‌های اصلی الکترونیک است، می‌باشند. در واقع این سبک‌ها (نظیر هاوس، IDM، تکنو (Techno)، امبینت (Ambient) و …) همگی بخشی از کلیتی بزرگ‌تر به نام دنیای الکترونیک هستند.

در مقاله‌ی جامعی سعی کردیم اکثر سبک‌های موسیقی محبوب حال حاضر را مورد بررسی قرار دهیم. برای مطالعه‌ آن کافیست روی لینک قرمز رنگ زیر کلیک کنید:
سبک موسیقی مورد علاقه شما کدام است؟ (آشنایی با تمام سبک‌ ها)

قرن بیستم را می‌توان شروعی بر این دنیای وسیع صدا دانست و با ورود به قرن بیست و یکم، تقریبا تمام سبک‌های موسیقی، از دستاوردهای سبک الکترونیک نیز استفاده می‌کنند. همان‌طور که آشنا هستید؛ امروزه دیگر برای ضبط و تنظیم و میکس و مسترینگ اثر، نیاز به کامپیوتر و استفاده از ابزار نوین واجب است. پیشرفت تکنولوژی و روند سریع دیجیتال‌شدن ابزار پردازش موسیقی باعث شده که موسیقی‌دان‌های این سبک با راحتی و سرعت بیش‌تری خلق اثر کنند.
اما بر خلاف دیگر سبک‌های موسیقی، سبک الکترونیک، به خودی خود شامل شکل مشخصی از موسیقی نیست و شاخه‌های فراوان این موسیقی، به طور کلی این سبک را تشکیل می‌دهند. در این بخش با چند سبک مشهور دنیای موسیقی الکترونیک آشنا می‌شویم:

هاوس (House)

سبک هاوس شکل اولیه‌ی موسیقی الکترونیک است. این سبک به سرعت طرفداران خود را پیدا کرد و امروزه نیز از مهم‌ترین سبک‌های موسیقی است. هاوس شکلی از موسیقی رقص (Dance Music) است که معمولا روی ریتم‌های 4/4 و تمپوی 120 تا 130 ساخته می‌شود. هاوس صدای خود را مدیون درام‌ ماشین‌ها (Drum Machine) و صدای تاریخی Roland TR-808s است. در این سبک صدای همیشگی کیک درام (Kick) پس‌زمینه‌ی اصلی آهنگ قلمداد می‌شود. امروزه با جهانی شدن این سبک، ادغام آن با پاپ، آر ان بی و هیپ هاپ را شاهد هستیم که موسیقی اصلی فستیوال‌های جهانی را تشکیل می‌دهند. Deep House ،Acid House ،Soulful House و Progressive House از زیرشاخه‌های اصلی این سبک‌اند.

تکنو (Techno)

پس از هاوس، تکنو دومین شاخه‌ی موفق الکترونیک در بین مخاطبان شد. سبک تکنو با تاثیر از موسیقی کامپیوتری، هاوس و دیسکو شکل گرفت و می‌توان پیدایش آن را مدیون موسیقی‌دان‌های امریکا، اروپا و ژاپن دانست. سبک تکنو شاخه‌ای موسیقی الکترونیک است که در آن هم‌چنان ساختمان اصلی آهنگ را صدای کیک قدرتمند و متدوام تشکیل می‌دهد، اما با چاشنی صداهایی خشن‌تر، کامپیوتری‌تر و مکانیکی‌تر. برخلاف هاوس که معمولا با آکوردهای پیانو یا ملودی وکال همراه است، تمرکز اصلی تکنو روی ایجاد هیجان شدید و حرکت در مخاطب است.
سبک‌هایی مانند تک هاوس (Tech House)، دیپ تکنو (Deep Techno)، دارک تکنو (Dark Techno) و مینیمال (Minimal) تحت تاثیر تکنو شکل گرفتند.

سبک دابستپ (Dubstep)

همان‌طور که قابل حدس بود، میزان مکانیکی و خشن بودن صداها در تکنو هم نتوانست برخی موسیقی‌دان‌ها را راضی نگه دارد. در محله‌های لندن آرتیست‌هایی با فکر تازه و نوآوری، سبکی حتی تهاجمی‌تر و ماشینی‌تر به نام دابستپ به وجود آوردند. استفاده‌ی بی‌پروا از صداهای غیر معمول الکترونیک و تمپوی 140 در اکثر کارهای دابستپ پیدا می‌شود. بعدها دابستپ توسط افراد خلاقی همچون جان پیل (John Peel) و اسکریلکس (Skrillex) سهم قابل توجهی از موسیقی عامه‌پسند را در اختیار گرفت و این سبک اکنون در سراسر دنیا شناخته شده است. البته دیری نپایید که آتش دابستپ یا Double Step نیز سرد شد و اکنون باید در انتظار موج نویی از این موسیقی باشیم.

سبک IDM

آی دی ام مخفف Intelligent Dance Music است و به طور خاص به نوعی از موسیقی الکترونیک گفته می‌شود که برای شنیدن در خانه مناسب‌تر است تا فستیوال‌ یا کلاب‌های رقص. به قولی موسیقی رقص باهوش‌ها محسوب می‌شود. (چشمک)
شخصیت آهنگ‌های IDM در مقایسه با تکنو یا هاوس، رام‌تر، طبیعی‌تر و هنری‌تر است. بر خلاف EDM که همان موسیقی الکترونیک برای رقص محسوب می‌شود، در IDM تمرکز سازندگان به جای ایجاد فضایی مناسب برای این کار، توجه به زیبایی شنیداری موسیقی در قالب الکترونیک است.

سبک امبینت (Ambient)

سبک امبینت گونه‌ای از موسیقی الکترونیک است که در آن توجه به فضاسازی و تن صدا (Tone) بیشتر از ریتم و ساختار ملودیک آهنگ است. اکثر آهنگ‌های امبینت نیازی به داشتن ریتم -به صورت کلاسیک- یا ملودی مشخصی در خود نمی‌بینند. این سبک از معدود سبک‌های موسیقی‌ست که می‌توان شکل‌گیری آن را به یک موزیسین خاص نسبت داد: برایان انو (Brian Eno)؛ اما نقش موزیسین‌های انگلیسی و البته موج امبینت دهه 80 میلادی از ژاپن نیز در تاریخچه‌ی این موسیقی نقش مهمی دارند.
خاصیت آبستره (Abstract) در موسیقی امبینت باعث شده معمولا اجرای این موسیقی همراه با تصاویر (Visual) بدون ساختار منظم باشد. امبینت به دلیل داشتن لایه‌های مختلف صدایی و تونال، همین‌طور تمرکز بر ایستایی و تماشا، به جای حرکت و نظم، تاثیر زیادی در آرامش، تمرکز و تصویرسازی در ذهن مخاطب دارد. دارک امبینت (Dark Ambient)، امبینت هاوس (Ambient House)، امبینت تکنو (Ambient Techno) و … از شاخه‌های مختلف این سبک عمیق و جهانی‌اند.

ممنونیم که تا پایان این مقاله همراهمون بودید 😍 سبک الکترونیک می‌شه گفت بزرگ‌ترین سبک موزیک جهانه چون دیگه در تمام سبکا رد پایی از این سبک هم دیده میشه. از تمرکز شدید روی درام و بیس، تا امبینت، جایی که ریتم و ملودی جاش رو به رنگ‌آمیزی میده. اگه شما هم طرفدار این سبک هستین، بهمون بگین الکترونیک مورد علاقه شما کدومه؟ چه آرتیستی به ذهنتون میاد وقتی از الکترونیک حرف می‌زنیم؟