میکروفون‌های استودیویی در دو دسته‌ی دیافراگم بزرگ و دیافراگم کوچک عرضه می‌شوند. این موضوع یعنی چه؟ تفاوت صوتی آن‌ها در چیست؟ کدام نوع برای هدف شما انتخاب بهتری است؟ در این مقاله هر آن چیزی که در این رابطه نیاز دارید را مطالعه خواهید کرد.
اندازه دیافراگم میکروفون اهمیت دارد!
در بیشتر کتاب‌های مربوط به میکروفون این توضیح را خواهید دید: “بزرگ” یعنی قطر کپسول دیافراگم یک اینچ(۲۵٫۴ میلی متر) یا بیشتر است.”کوچک” یعنی قطر دیافراگم نیم اینچ (۱۲٫۷ میلی متر) یا کمتر است. اما این موضوع فقط یک قاعده‌ی کلی است. در حقیقت بیشتر میکروفون‌های دیافراگم کوچک که برای ضبط صدا هستند(برخلاف میکروفون‌های اندازه‌گیری)، از کپسول‌های تا حدودی بزرگتر استفاده می‌کنند. همچنین میکروفون‌های دیافراگم بزرگی هستند که کپسول آن‌ها مقداری کوچک‌تر از ۱ اینچ و اغلب ۲۲ میلی‌متر است. بعضی از کمپانی‌ها برای این که شما را به اشتباه بیندازند، اندازه‌ی کل کپسول را در اختیارتان قرار می‌دهند؛ که در مورد کپسول دیافراگم بزرگ این اندازه حدود ۳۲-۳۴ میلی‌متر است. اندازه‌ی اصلی خود دیافراگم به ندرت به ۲۷ میلی‌متر می‌رسد. هیچ کدام از این‌ها واقعا مهم نیست. در عمل، میان میکروفون‌های دیافراگم بزرگ و کوچک به اندازه‌ی کافی تفاوت وجود دارد.
میکروفون‌های کاندنسر با دیافراگم کوچک مثل KM 184، معمولا مدادی شکل و با کپسولی در انتهای بدنه‌ی لوله‌‌ای هستند.
توجه داشته باشید که تمایز میان دیافراگم بزرگ و کوچک فقط در میکروفون های کاندنسر معمول است. چندین میکروفونِ داینامیکِ بِرادکست(Broadcast) هستند که صراحتا “دیافراگم بزرگ(large diaphragm)” نامیده می‌شوند. اما از طرفی به نظر می‌رسد که نه کمپانی‌ها و نه مشتری‌ها، به اندازه‌ی کپسول یا دیافراگم میکروفون‌های داینامیک، اهمیتی نمی‌دهند.
Neumann TLM 103 که سرِ سبدی آن برداشته شده‌است: مانند بیشتر میکروفون‌های کاندنسر با دیافراگم بزرگ، در TLM 103 نیز دهانه‌ی دیافراگم به سمت کناره‌ها قرار دارد.
این موضوع بسیار جالب است که اغلب،اندازه‌ی دیافراگم در تمام ساختار میکروفون منعکس می‌شود. میکروفون‌های کاندنسر با دیافراگم کوچک، معمولا باریک و مدادی شکل هستند و دیافراگم آن‌ها معمولا بالای میکروفون و رو به روی منبع صوت قرار می‌گیرد. میکروفون‌های کاندنسر با دیافراگم بزرگ معمولا مقداری بزرگتر هستند و دهانه‌ی دیافراگم آن‌ها به سمت کناره‌ها قرار دارد.
نکات مثبت و منفی دیافراگم بزرگ و کوچک
از لحاظ تاریخی، کاندنسرهای با دیافراگم بزرگ زودتر به بازار آمدند. اولین میکروفون‌های کاندنسر در سال‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ میلادی از کپسول دیافراگم بزرگ استفاده می‌کردند تا از نویزهای قطعات الکترونیکی لامپی(تیوب) جلوگیری کنند. یک نوار بزرگ، انرژی اکوستیک بیشتری جذب می‌کند، بدین ترتیب ولتاژ سیگنال قوی‌تری تولید می‌شود. به علت بالا بودن نسبت سیگنال به نویز، میکروفون‌های کاندنسر با دیافراگم کوچک، کمتر قابل استفاده قرار می‌گرفتند؛ اما با پدید آمدن تیوب‌ها و مبدل‌های با نویز پایین در سال‌های ۱۹۵۰ و اوایل ۱۹۶۰ میلادی، دوباره قابل استفاده شدند.
تا به امروز، مزیت اصلی میکروفون‌های با دیافراگم بزرگ عملکردشان نسبت به نویزها بود. برای مثال(Neumann TLM 103) 7 دسی‌بل نویز داخلی دارد که حدود ۶ دسی‌بل پایین‌تر (یعنی نصف ولتاژ نویز) از میکروفون(Neumann KM 184) است.
اگر چه در جهات دیگر، کاندنسرهای با دیافراگم کوچک به نوعی از لحاظ فنی برتری دارند. مزایای اصلی آن‌ها عبارت است از:
- پاسخ ترنزینت عالی(دیافراگم‌های کوچک می‌توانند موج‌های صدا را با دقت بیشتری دنبال کنند.)
- پاسخ فرکانسی گسترده(حتی بیشتر از محدوده شنوایی انسان)
- دارای الگوی قطبی بسیار استوار و ثابت
نکته‌ی آخر از اهمیت خاصی برخوردار است. بیاید الگوهای قطبی میکروفون‌های دیافراگم کوچک و دیافراگم بزرگ را در فرکانس‌های مختلف مقایسه کنیم.
میکروفونِ کاندنسرِ دیافراگم کوچکِ Neumann KM 184، الگوی کارادیوئید بسیار قدرتمند و دقیقی دارد.
همانطور که می‌توانید ببینید، الگوی کارادیوئید میکروفون دیافراگم کوچک KM 184 تقریبا در تمام فرکانس‌ها ثابت می‌ماند. این الگو فقط در بالاترین فرکانس اندازه‌گیری شده نازک می‌شود(۱۶ کیلو هرتز).
الگوی کارادیوئید میکروفونِ کاندنسر با دیافراگم بزرگِ Neumann U 87A، ثبات کمتری دارد.
الگوی کارادیوئید میکروفون کاندنسر دیافراگم بزرگ U 87A در فرکانس ۸ کیلو هرتز نازک می‌شود. همچنین، در فرکانس‌های بم به شکل قابل توجهی وسیع‌تر می‌شود. در فرکانس 125 هرتز تقریبا به یک الگوی قطبی اُمنی تبدیل می‌شود.
تفاوت در صدای دریافتی میکروفون‌ها با سایز دیافراگم متفاوت و استفاده از آن‌ها
حتما قبول دارید که صدا چیزی بیشتر از عملکرد فنی است. نقص‌های میکروفون‌های کاندنسر با دیافراگم بزرگ قسمتی از آن چیزی است که این میکروفون‌ها را جذاب می‌کند، مخصوصا برای وُکال و سخنرانی. برای مثال الگوی گسترده در فرکانس‌های بم، اثر مجاورتی را تقویت می‌کند. به عبارت دیگر، پاسخ فرکانسی بم با شکوه و قوی می‌ماند؛ حتی اگر خواننده برقصد! (بعضی از خواننده‌ها برای اینکه احساسشان را بیان کنند حرکت می‌کنند.)
میکروفون‌های کاندنسر با دیافراگم بزرگ خیلی ملایم و کم به صدا شکل می‌دهند؛ هنگامی که صدای خودتان را در هدفون گوش می‌کنید ، خیلی احساس خوبی به شما می‌دهند. میکرفون کاندسر با دیافراگم بزرگ کاری می‌کند که به خواندن علاقه‌مند بشوید، چون هنگام ضبط، تقریبا صدای خودتان را می‌شونید! همچنین بسیاری از خواننده‌ها اندازه‌ی میکروفون‌های دیافراگم بزرگ را دوست دارند، چون در غیاب مخاطب می‌توانند روی خود میکروفون تمرکز کنند. جدا از وکال و سخنرانی، میکروفون‌های با دیافراگم بزرگ برای ضبط تکنوازی برخی از سازها هم استفاده می‌شوند، چرا که صدا غنی و زنده‌تر به نظر می‌رسد.
هنگامی که می‌خواهید صدای خالص و طبیعی را ضبط کنید، کاندنسرهای با دیافراگم کوچک بهترین انتخاب برای شما هستند؛ بدون اضافه کردن اندکی تغییر. هیچ کدام از میکروفون‌ها چنین تصویر صوتی دقیقی را نمی‌توانند در اختیارتان قرار دهند. به علت کیفیت بسیار بالای میکروفون‌های با دیافراگم کوچک، تقریبا برای همه کارها می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید.
در موسیقی پاپ از میکروفون‌های دیافراگم کوچک برای ضبط پیانو، گیتار اکوستیک و سازهای تاریِ دیگر و همینطور درامز(اُورهد، اسنِیر، های-هت، سیمبال) و پِرکاشن استفاده می‌شود. این میکروفون‌ها پاسخ صدای بم عالی دارند و می‌توانند برای سازهای بِیس نیز استفاده شوند. اگرچه بیشتر مهندس‌های میکسِ سبکِ پاپ “حجم و گرمای” اضافی در میکروفون‌های دیافراگم بزرگ، مخصوصا برای سازهایی(یا هر منبع صوتی دیگر) که بیس قوی‌تری دارند را، ترجیح می‌دهند.
مهندسین صدا که موسیقیِ کلاسیک ضبط می‌کنند، تقریبا فقط از میکروفون‌های دیافراگم کوچک استفاده می‌کنند. به علت الگوی قطبی پایدار کاندنسرهای دیافراگم کوچک، این میکروفون‌ها برای ضبط گروه‌ها، کُر و ارکسترها در حالت استریو بسیار عالی هستند(یا حتی سراند surround).
جمع‌بندی
بهترین و بدترینی وجود ندارد. میکروفون‌های کاندنسر دیافراگم کوچک و دیافراگم بزرگ هر دو ابزار خیلی خوبی برای ضبط هستند. همه‌ی این مباحث برای انتخاب ابزار مناسب برای کارمان است.
کاندنسرهای دیافراگم کوچک به شما صدایی بی‌رنگ، طبیعی و با جزئیات بسیار دقیق می‌دهند. میکروفون‌های دیافراگم کوچک “واقع گرا” هستند. از آن‌ها برای هر صدایی که می‌خواهید دقیقا شبیه خودش ضبط کنید استفاده کنید.
کاندنسرهای دیافراگم بزرگ هم میکروفون و هم به نوعی ساز هستند. هدف اصلی آن‌ها بزرگتر، جذاب‌تر، زیباتر و قابل ستایش‌تر کردن منبع صدا است. این میکروفون‌ها به شما احساس یک ضبط خوب و با کیفیت را می‌دهند. آن‌ها صدایی رمانتیک در اختیار شما قرار می‌دهند و می‌توانید برای قرار دادن خواننده یا سازهای لید در نقطه عطف و توجه از آن‌ها استفاده کنید.
دوستان بازم ممنونم که وقت گذاشتین❤ سری مقالاتمون درباره میکروفون‌ها تموم شد. امیدوارم نکات خوبی راجع بهشون به دست آورده باشی😊 حتما نظراتونو با ما به اشتراک بذارین. اینم لینکِ مقاله های قبلی که می‌تونین مطالعه کنین. موفق باشین😉
منبع: وبسایت شرکت نویمن
دیدگاه‌ها